Dromen laten uitkomen.
Eén van de weinige herinneringen aan mijn kindertijd, is de ontmoeting met een pottenbakker op een folkloremarktje in mijn geboortedorp. De man liet me op zijn stoel zitten en met zijn handen rond mijn handjes ontstond er ineens een kommetje uit een bolletje klei!! Won-der-lijk was dat!
Het duurde meer dan 30 jaar vooraleer ik een eerste workshop pottenbakken volgde, maar vanaf de eerste keer voelde ik terug die wonderlijke, bijna kinderlijke blijdschap! De opleiding in Syntra volgde. Vandaag leer ik nog elke dag bij van enkele grote pottenbakkers die ik bewonder.
"Het is hard werken,
maar het loont elke keer
weer wanneer mijn handen
iets gecreëerd hebben
dat me blij maakt."
"Pottenbakken is een bijzondere manier van verstilling, het dwingt iemand tot traagheid."
Op mijn 48e gaf ik een drukke job op om mijn dromen achterna te gaan… Met knikkende knieën weliswaar, want we leven in een tijdperk waar alles moet… het moet snel gaan, het moet beter zijn, het moet groter zijn, het moet opvallen, het moet…
Uiteraard ‘moet’ ik nog veel doen, maar mijn moeten is nu mijn willen geworden… Bouwen aan mijn klei-atelier, waar mensen kunnen leren en genieten zoals ik van mooie potjes draaien, elkaar leren kennen en elkaar écht ‘ont-moeten’. Dat is nu mijn uitdaging.
Het is hard werken, maar het loont elke keer weer wanneer mijn handen iets gecreëerd hebben dat me blij maakt. De ver- of bewondering van het natuurproduct, de klei, en het ambacht, en het contact met de mensen, het verwezenlijken van de dromen die al zoveel jaren in me zitten… het is heerlijk het te mógen doen.
